van leentje

Er was eens, een jaar en een dag geleden, een wild plan dat plots geen plan meer was. Daar gaan we dan , zei ik, en deze blog was een feit... Een jaar later heb ik er nog altijd geen spijt van. Ik kon hier laten zien wat maakte, en jullie reacties en complimentjes blijven deugd doen. Ik kon hier ook mijn hart eens luchten als er iets eens niet direct wou vlotten. Ik vroeg en kreeg raad. Ik leerde toffe madammen kennen, recykleerde , raakte enthousiast voor Van Katoen, en droeg daar ook mijn steentje bij in de naaimarathon - voor wie tijdens de laatste uurtjes nog in het MIAT rondliep, dat was ik daar op het hoekje... Ik liet u af en toe eens bij ons thuis binnenkijken, zocht en vond beer, en viel zelf ook af en toe in de prijzen. Mijn eerste blogverjaardag leek mij de ideale gelegenheid om nu ook eens zelf iets weg te geven. En omdat ik er niet uitkwam wat het zou worden, laat ik de keuze aan u! Bij deze nodig ik u uit om eens - bij wijze van spreken - te komen neuzen in mijn ...

Dat het hier stil is... Niet dat er geen plannen en nieuwe probeersels zijn, integendeel. Het zijn er misschien zelfs te veel tegelijk, en ik geraak niet zo goed in gang. Maar daar is het vakantie voor hé... (al ben ik zelf al terug aan het werken). Niet dat ik tijdens de vakantie niet met stofjes, naaien en zo ben bezig geweest. Ik merkte tijdens onze vakentie trouwens op dat er ook in Frankrijk weer alom gehandwerkt wordt. Ik las het er op de cover van een tijdschrift, en zag het in de straatjes van de stadjes die we bezochten. Eén van onze uitstapjes ging richting Uzerche. We speelden er in een middeleeuws kader We zochten en vonden hedendaagse beelden En - want ik weet , ik dwaal af - we maakten kennis met een toffe madam. We stapten binnen in de poterie op de benedenverdieping van dit winkeltje. Als we vragen hadden, mochten we ze komen stellen, zei een vrouw die de trap af kwam. En boven was trouwens nog wel iets leuks te zien voor de kinderen... En inderdaad, boven...

Het gebeurde vorige week in Oostende. Beer verdween onder de buggy, en in de massa. En we vonden hem niet meer terug... Beer was een zeldzaam exemplaar, want niet zomaar te koop. Maar gelukkig was hij nog neit helemaal uniek. En zo komt het dat dankzij Riet en haar zus beer op minder dan een week tijd weer thuis was! Hij had weliswaar geen t-shirt meer aan. Die zal ergens op het strand achtergebleven zijn... Maar ook zonder t-shirt bleek beer meer dan welkom! En - onder andere - daarom bloggen wij! Bedankt Riet!