van leentje

En toen vroeg La Maison Victor of ik zin had om één van de patronen uit het nieuwste magazine te maken... Dat was een vraag waar ik niet lang moest over nadenken! Een patroon uitkiezen, dat was een ander paar mouwen... er staan in de laatste editie meerdere modelletjes die ik nog wel wil maken! Ik liet de familie meekijken en kiezen, en uiteindelijk was het zoonlief die in de prijzen viel! Iets later viel het magazine in de bus, samen met de prachtige mintkleurige linnen voor het morris-hemd. Wij kiezen hier nogal gemakkelijk voor felle kleuren, maar toen ik het morris hemd in het magazine zag, wist ik meteen dat dat zachte mint ook perfect zou zijn voor Lukas! Ik tekende en knipte de patroondelen voor maat 134/140 en ging aan de slag. Hemden maken, daar kan ik echt van genieten! Een polopat maakte ik nog niet eerder, maar dankzij de duidelijke uitleg - en de tekeningen - nam ik deze horde probleemloos. Mintkleurige knoopjes maken het plaatje af...

Een hemd voor meneer! Het stond al zo lang op de lijst der dingen om ooit ook eens te maken. En met de communie van de zoon in het vooruitzicht, en onder lichte sociale druk hier in blogland - ik zag plots her en der prachtige mannenhemden verschijnen - ben ik ervoor gegaan! De stof (Hadley dot in square van Free Spirit) lag er al een tijdje, die kocht ik met een hemd voor ogen bij Liesellove . De basis is licht grijsgroen, en dat past perfect bij zijn ogen (al zult u mij daarvoor op mijn woord moeten geloven). Het motief is een klein gestileerd bloemetje in fris lichtblauw en oranje. Die kleuren liet ik terugkomen in een aantal accenten. Het patroon is het Cool Blue Hemd uit La Maison Victor (1/2014). Maat medium zit helemaal goed. Volgende keer probeer ik misschien een klein beetje meer te tailleren, maar op zich hoeft dat niet echt. De schouder wil nog altijd niet helemaal mee, maar beetje bij beetje en met veel pauzes is het toch klaargeraakt. Oef! Patroon:...

Dinsdag kocht ik de zomereditie van La Maison Victor. Woensdagvoormiddag nam ik de tijd om er rustig in te bladeren. En daar, achteraan, bij de June Dress, begonnen de radertjes in mijn hoofd te draaien... Dat dat toch een heel schoon kleedje is, echt mijn ding. En dat ik daar volgens mij nog de perfecte stof voor had liggen. En dat dat toch wel schoon zou zijn voor de communie van mijn metekindje donderdag (wat woensdag dus 'morgen' betekende). Ik begon dus in de namiddag te tekenen en te knippen, installeerde mijn machines en daagde mezelf uit... Ik riep dat dan ook nog eens hardop op facebook, kwestie van de druk wat op te voeren... Een paar uur later raakte ik in de knoei met het beleg, en wou het niet verprutsen. Het probleem zat het voor een stukje bij de vlieseline. In het pakje dat ik bij een vorig stoffenspektakel kocht, bleek een zwaardere kwaliteit te zitten dan ik dacht. Gevolg: een iets te stevig verstevigd beleg, dat zich niet zo maar gewillig liet verwerken....