van leentje

Ik zette een grote mond op en toen werd het stil... Mijn voornemens waren nog warm toen ik ze zag opdoemen, mijn grenzen. Eerst geloofde ik het niet zo echt. Zouden dat echt mijn grenzen zijn? En wat dan nog? Ik zag ze wel vanuit mijn ooghoeken, maar als ik nu eens zou doen of ze er niet waren, dan gingen ze misschien weer weg? Net zoals ik bij een eerste aankondiging van wegenwerken ook altijd denk "dat het wel zal meevallen", om iets verderop effectief rechtsomkeer te moeten maken om dan toch maar de wegomleiding te volgen... Net zo dacht ik nu dat het ook wel zou meevallen. Ik zag ze steeds duidelijker, stelde hun veerkracht op de proef en ging er toen los doorheen... Weg energie! Ik belandde op de zetel, en deed geweldig mijn best om niet met het werk bezig te zijn. Ook niet met de naaimachine. Dutjes, beetje lezen, filmpje, meer dutjes... De boosdoener blijkt een te snel werkende schildklier te zijn, die mij heel veel energie heeft gekost. Komt in orde, ik krijg d...