"Lieveke, je zou eens iets voor mij moeten maken als je wilt" zei hij deze week "en als het kan ook vrij snel..."
Hij dat is Mr S., Stefan, mijne man. Op het moment dat ik mijn naaimachien vanonder het stof haalde, maakte hij weer tijd en plaats voor deze vriend:
Aanvankelijk was het een xylofoon, maar die werd enige tijd geleden ingeruild voor deze vibrafoon. En daar wordt nu dagelijks flink op geoefend. Met de hulp van een aantal boeken, en met online begeleiding. Er is regelmatig "huiswerk", en dan post hij een opgenomen oefening om daar feedback op te krijgen.
En het gaat goed hoor! Maar wat heeft die opdracht daar nu mee te maken? En die discman van op de foto??
Awel, de laatste uitdaging was om een stukje in te spelen, dat dan in loop te zetten en daar dan bovenop een tweede lijn te spelen. En om volledig op die eerste lijn te kunnen focussen, wou hij die graag afspelen op de discman. Maar die moest dan aan zijne riem kunnen hangen... En of ik dan zo geen zakske kon maken daarvoor?
Ah ja, dat moest lukken! Dit was niet de eerste opdracht, maar wel de eerste die werd uitgevoerd... Ik ben ook nog aan het nadenken over een verpakking voor de stokken. En ik dacht eerst aan een uitvergrote potloodrol, maar dat komt niet goed, want zo 8 stokken samen, dat ziet er een beetje uit als een boeket, dus vanboven veel breder dan vanonder. Wordt nog vervolgd, maar als jullie ideeën hebben, dan luister ik hoor...
Of hij een voorkeur voor een stofke had? "Gewoon, iets wat ge hebt liggen".
Ik dus aan de slag met een jongensstofje en een stukje groene gabardine. En ik tekende zelf een 'patroontje'. Sluiting met velcro, een lus om het zakje rond de riem te hangen, en ik dacht zelfs aan een opening in de zijkant voor de aansluiting van de koptelefoon.
Bijzonder snel klaar, en ik bijzonder trots, maar de tegenpartij bleek kritisch... Prototype 1 werd afgevoerd wegens te nipt afgemeten. Het paste wel hoor, maar eens in het zakje, geraakte de discman er niet zomaar op 1-2-3 weer uit, en dat is wel nodig.
Een tweede poging dus. Iets ruimer graag. Ik bedacht dat ik misschien beter een bodem en zijkanten kon toevoegen.
En zo iets had ik toch ergens zien staan onlangs?! Ah ja, de speurneuzentas uit 'Zo Geknipt', dat is zowat het model dat ik nodig had... Ik maakte een sterk vereenvoudigde versie, en veranderde de lussen achteraan door ééntje op rond de riem te hangen met velcro.
Deze keer gebruikte ik de overschot van een Jacobbroek-in-wording en een oud hemd, en ik liet de borstzak op de flap zitten, dan kunnen daar de oortjes in weggeborgen worden.
En in gebruik ziet dat er zo uit:
Het gevoel voor ritme blijkt trouwens in de familie te zitten...
Hij dat is Mr S., Stefan, mijne man. Op het moment dat ik mijn naaimachien vanonder het stof haalde, maakte hij weer tijd en plaats voor deze vriend:
Aanvankelijk was het een xylofoon, maar die werd enige tijd geleden ingeruild voor deze vibrafoon. En daar wordt nu dagelijks flink op geoefend. Met de hulp van een aantal boeken, en met online begeleiding. Er is regelmatig "huiswerk", en dan post hij een opgenomen oefening om daar feedback op te krijgen.
En het gaat goed hoor! Maar wat heeft die opdracht daar nu mee te maken? En die discman van op de foto??
Awel, de laatste uitdaging was om een stukje in te spelen, dat dan in loop te zetten en daar dan bovenop een tweede lijn te spelen. En om volledig op die eerste lijn te kunnen focussen, wou hij die graag afspelen op de discman. Maar die moest dan aan zijne riem kunnen hangen... En of ik dan zo geen zakske kon maken daarvoor?
Ah ja, dat moest lukken! Dit was niet de eerste opdracht, maar wel de eerste die werd uitgevoerd... Ik ben ook nog aan het nadenken over een verpakking voor de stokken. En ik dacht eerst aan een uitvergrote potloodrol, maar dat komt niet goed, want zo 8 stokken samen, dat ziet er een beetje uit als een boeket, dus vanboven veel breder dan vanonder. Wordt nog vervolgd, maar als jullie ideeën hebben, dan luister ik hoor...
Of hij een voorkeur voor een stofke had? "Gewoon, iets wat ge hebt liggen".
Ik dus aan de slag met een jongensstofje en een stukje groene gabardine. En ik tekende zelf een 'patroontje'. Sluiting met velcro, een lus om het zakje rond de riem te hangen, en ik dacht zelfs aan een opening in de zijkant voor de aansluiting van de koptelefoon.
Bijzonder snel klaar, en ik bijzonder trots, maar de tegenpartij bleek kritisch... Prototype 1 werd afgevoerd wegens te nipt afgemeten. Het paste wel hoor, maar eens in het zakje, geraakte de discman er niet zomaar op 1-2-3 weer uit, en dat is wel nodig.
Een tweede poging dus. Iets ruimer graag. Ik bedacht dat ik misschien beter een bodem en zijkanten kon toevoegen.
En zo iets had ik toch ergens zien staan onlangs?! Ah ja, de speurneuzentas uit 'Zo Geknipt', dat is zowat het model dat ik nodig had... Ik maakte een sterk vereenvoudigde versie, en veranderde de lussen achteraan door ééntje op rond de riem te hangen met velcro.
Deze keer gebruikte ik de overschot van een Jacobbroek-in-wording en een oud hemd, en ik liet de borstzak op de flap zitten, dan kunnen daar de oortjes in weggeborgen worden.
En in gebruik ziet dat er zo uit:
Het gevoel voor ritme blijkt trouwens in de familie te zitten...
Een oplossing voor de stokken, je kan ze twee per twee samenvoegen en rechts -averechts steken, dan heb je langs beide kanten evenveel bolletjes en is het geen boeket.
BeantwoordenVerwijderenMannen kunnen soms wel veeleisend zijn. Leuk gemaakt.
Mooi gemaakt!
BeantwoordenVerwijderenKnap gedaan!
BeantwoordenVerwijderenHeel goed gevonden!
BeantwoordenVerwijderenZo vader zo zoon ;-)
BeantwoordenVerwijderen