Mag ik u voorstellen: mijn Bernina!
De Bernina en ik, we go way back... Om helemaal correct te zijn, de Bernina was er al toen er van mij nog geen sprake was... Mijn moeke haalde haar in huis om de allereerste gordijntjes voor de kinderkamer van mijn broer te stikken. Ergens in 1976 was dat...
Bernina werd een trouwe huisgenote, en ik herinner me nog goed dat ons moeke daar vaak op aan het werk was. En hoe plezant het was om in een boekske iets aan te wijzen - zo van "dat wil ik ook" - en dat enkele dagen later van het naaimachien getoverd te zien worden. Want ja, ons moeke moest wel kunnen toveren om dat allemaal gedaan te krijgen!
Het bleek aanstekelijk, al gauw was ik in het bezit van een mini-roze naamachien, en "toverde" ik met de hulp van de mama (mijn moeke dus hé) poppenkleertjes te voorschijn. Het roze machien dat is er niet meer, maar kijk eens wat ze thuis nooit hebben weggedaan...
Er zit zelfs ook een volledig handgenaaid exemplaar tussen (het jurkje). Door het terug te zien, herinner ik me zelfs dat ik daar aan bezig was.
Ik ben er nog altijd een beetje fier op. Er zit ook een geweldig experimenteel stuk tussen met sommige naden aan de binnen- en andere aan de buitenkant...
Toen ik te groot werd voor het roze naaimachientje, ging ik zelf met de Bernina van moeke aan de slag. Als zestienjarige stikte ik een reeks zomerkleedjes met spaghettibandjes, en ook daarvan heb ik nog eentje teruggevonden. Bernina raakte dan even een tijd op de achtergrond,en we dachten zelfs even dat ze stuk was...
Toen ging ik in Leuven wonen, en moest elke dag op weg naar het station langs de Pauli passeren. En wou graag weer dingen maken. Moeke had intussen een nieuw machien, de Bernina bleek na grondig onderhoud nog in prima staat te zijn, en kijk, nu is ze van mij.
Hieronder een paar fotootjes van wat "maaksels uit de oude doos". het korte kleedje maakte ik dus toen ik 16 was, de rest stamt uit de Leuvense periode. En dat er hier zelfs al eens met de breinaalden geëxperimenteerd werd, bewijst het mini-pulleke. Dat maakte ik toen onze Lukas er net was, zo'n 4 jaar geleden.
Dat ze opnieuw terug is na een paar jaar op de achtergrond, dat vertelde ik al in mijn allereerste post. De eerste maaksels uit de "Mechelse periode", die liet ik ook al zien.
En hopelijk mogen er nog heel veel volgen...
De Bernina en ik, we go way back... Om helemaal correct te zijn, de Bernina was er al toen er van mij nog geen sprake was... Mijn moeke haalde haar in huis om de allereerste gordijntjes voor de kinderkamer van mijn broer te stikken. Ergens in 1976 was dat...
Bernina werd een trouwe huisgenote, en ik herinner me nog goed dat ons moeke daar vaak op aan het werk was. En hoe plezant het was om in een boekske iets aan te wijzen - zo van "dat wil ik ook" - en dat enkele dagen later van het naaimachien getoverd te zien worden. Want ja, ons moeke moest wel kunnen toveren om dat allemaal gedaan te krijgen!
Het bleek aanstekelijk, al gauw was ik in het bezit van een mini-roze naamachien, en "toverde" ik met de hulp van de mama (mijn moeke dus hé) poppenkleertjes te voorschijn. Het roze machien dat is er niet meer, maar kijk eens wat ze thuis nooit hebben weggedaan...
Er zit zelfs ook een volledig handgenaaid exemplaar tussen (het jurkje). Door het terug te zien, herinner ik me zelfs dat ik daar aan bezig was.
Ik ben er nog altijd een beetje fier op. Er zit ook een geweldig experimenteel stuk tussen met sommige naden aan de binnen- en andere aan de buitenkant...
Toen ik te groot werd voor het roze naaimachientje, ging ik zelf met de Bernina van moeke aan de slag. Als zestienjarige stikte ik een reeks zomerkleedjes met spaghettibandjes, en ook daarvan heb ik nog eentje teruggevonden. Bernina raakte dan even een tijd op de achtergrond,en we dachten zelfs even dat ze stuk was...
Toen ging ik in Leuven wonen, en moest elke dag op weg naar het station langs de Pauli passeren. En wou graag weer dingen maken. Moeke had intussen een nieuw machien, de Bernina bleek na grondig onderhoud nog in prima staat te zijn, en kijk, nu is ze van mij.
Hieronder een paar fotootjes van wat "maaksels uit de oude doos". het korte kleedje maakte ik dus toen ik 16 was, de rest stamt uit de Leuvense periode. En dat er hier zelfs al eens met de breinaalden geëxperimenteerd werd, bewijst het mini-pulleke. Dat maakte ik toen onze Lukas er net was, zo'n 4 jaar geleden.
Dat ze opnieuw terug is na een paar jaar op de achtergrond, dat vertelde ik al in mijn allereerste post. De eerste maaksels uit de "Mechelse periode", die liet ik ook al zien.
En hopelijk mogen er nog heel veel volgen...
Tof zeg, dat jij al zo lang met naaien bezig bent. Ik ben er nog geen jaar mee bezig, en heb zo geen van die herinneringen. Fijn om te lezen!
BeantwoordenVerwijderenEn dat is fijn om te horen, dank je!
BeantwoordenVerwijderen