van leentje

Wij hadden vroeger thuis een boek met die titel, met op de cover een kindje dat letterlijk tussen een bad en een bed inzat. Met een boek. En in een dikke witte badjas. Als ik het mij nog goed herinner tenminste... Maar daar gaat het hier nu niet over. Over dat boek dan. Het gaat hier eigenlijk over een kerstcadeau voor mijn metekindje. Voor Hanne zet ik namelijk graag mpijn beste beentje voor. Dat wil zeggen op zoek gaan naar geschikte cadeautjes, en er zelf ook altijd ééntje maken. Dat betekent dat het met kerst uitkijken is naar het verlanglijstje, en daar de zelf te maken items op aanvinken. Voor wat plan A betreft - een handtasje en portemonneetje - werd het gras me voor de voeten weggemaaid. Oma vond en kocht een schattig setje, en liet me dat gelukkig ook nog net op tijd weten. Verderop op het lijstje stond ook nog een kamerjas. Voor tussen bad en bed en om mee te nemen bij logeerpartijtjes. Hannes lievelingskleur is tegenwoordig geel en daar kan ik me wel in vinden! ...

Wij ontpoppen ons tot kleine uitvinders, ontdekken Leonardo - en krijgen daar maar moeilijk genoeg van... wij dromen, verzinnen en spelen... en genieten volop van fijne kerstdagen... En wensen iedereen nog prettige feestdagen!

Mijn naaimachine heeft de laatste weken niet stilgelegen. Ook al lijkt dat misschien zo gezien de stilte hier. Met af en toe een intermezzo van een last-minute-ridder en nog meer instant sint (waar ik geen foto's van heb kunnen nemen), werkte ik kleine lapjes en restjes weg. Aan klein fijn spul. Zoals ritstasjes. Ik volgde eerst braaf deze handleiding , maar was niet zo helemaal tevreden met de afwerking van de hoekjes. Zij wees ons erop dat er daarvoor een prima recept staat in 'zo geknipt'. En inderdaad, zodra ik het helemaal volgens het boekje deed (en niet door er snel doorheen te lezen en dan te denken dat ik het doorhad...), liep het vlotjes. Deze twee zijn mijn favoriet uit de reeks die vanonder de naaimachine rolde. En waar gaan die tasjes naartoe? Awel, hiernaartoe: Op de Bonte foor zal veel handgemaakt moois te vinden zijn. En samen met de dames van het Mechels Naaikranske hebben we ook een kraam gevuld. Kom gerust eens kijken, nu zaterdag van 13...

Onze Lukas volgt al sinds vorig jaar muziekinitiatie voor kleuters. Een plezant uurtje op zaterdagvoormiddag is dat. Zingen, luisteren, meeklappen, -springen, of -stappen... En er wordt ook vaak iets geknutseld of gekleurd. Sinds de herfstvakantie zitten we in het thema 'heel lang geleden'. En afgelopen zaterdag ging het meer bepaald over ridders en prinsessen. Verkleden mocht, maar hoefde niet... En ik was dat zo'n beetje vergeten, tot vrijdag... En dus stond ik 's avonds voor de uitdaging om een instant ridder te fabriceren. Gelukkig had ik op dat moment pinterest , masking tape, zilverpapier, flockfolie en een kussensloop! Ah ja, en zo'n opgerold karton van een rol cadeaupapier... Onze instant-ridder nam zijn taak "serieus" op: op wacht staan - gekke bekken trekken... En als de vijand nadert, dan slaan we alarm! Ridder zijn, dat is fijn! Ah ja, en mama, volgende week dan mogen we als piraat komen...

Er was eens een prinses. Prinses Eigenwijsje, mijn meisje... Al weken stond ze te popelen om naar school te gaan. De afgelopen twee weken zoekt ze daar haren draai, met vallen en opstaan, en blijkbaar ook pruil, mopper en zelfs eens brulmomenten... Die kleine meid van mij heeft dan ook een eigen willetje, en heeft dus niet altijd zin om te doen wat de rest van de groep doet... en dan zegt ze "neen". Komt wel goed, thuis is ze superenthousiast en de meester is haar beste vriend. Maar het is wel wennen... De meester houdt ook een klasblog bij zodat we af en toe eens kunnen binnenkijken in het klasje, en zien wat die kapoenen écht hebben uitgespookt. Want als het aan ons Janne lag, dan rapen ze daar al twee weken kastanjes en blaadjes. Net zoals op die ene dag dat we samen een uurtje zijn gaan wennen in het klasje... Vorige week was het thema "prinsen en prinsessen". Tussen al die kleine prinsessen en prinsen vond ik haar terg, mijn Prinses Eigenwijsje. Naar...

Deze kerel groeit terwijl ge erop staat te kijken. Voornamelijk in de lengte, breder wordt hij er niet op. Bij het wisselen van de kleerkast om ze winterklaar te maken mochten we dan ook vaststellen dat er op een enkele broek en een debardeurke na, niet al te veel uit de doos van vorig jaar overschoot... Tijd voor nieuwe broeken! Volgens een beproefd recept . De zomerse Jacob was zodanig in de smaak gevallen dat er na deze nog wel wat winterse exemplaren zullen volgen. Voor deze gebruikte ik stevige bruine velours (zonder rib), en een stukje visgraat voor de zakken. De broek werd al flink ingespeeld zodat ze al niet meer vers vanonder het naaimachien was toen ik de zoon vroeg om ook nog eens "officieel" te poseren... Daar had hij eerst niet zo'n zin in, zogezegd te druk bezig met het ontleden van een cupcakeje. Tot hij de smaak te pakken had...

Van de zoon mocht ik niet. Een boekentas maken, "want dan duurt dat zo lang"... En ok, ik werkte ook deze keer weer met een vrij strakke deadline, dat geef ik toe. En plan B ofte de back-up boekentas lag ook al binnen bereik (de boekentas van nichtje Hanne die bij de overstap naar het eerste leerjaar een groter exemplaar kreeg). Voor als ik het niet zou halen. Of het wel zou halen, maar het gigantisch zou verprutsen... Ik wist al lang dat de dochter nu maandag naar school gaat. En ook welk stofje ik zou gebruiken voor de boekentas. En het boekje met het patroon , dat heb ik ook al een tijd in huis. Maar het moet ook een beetje spannend blijven, niet? Ondanks de verfwerkzaamheden in huis deze week, heb ik toch genoeg tijd gevonden om mij er aan te zetten. Stof knippen, naam flocken, verstevigen... Woensdagavond ontdekte ik dan dat ik niet genoeg stevige vlieseline meer in huis had, gelukkig was er donderdag stoffenspektakel en hoefde ik niet tot vrijdag te wachten. Gis...

Al even geleden dat er nog iets voor de verkleedkoffer werd gemaakt. Halloween ging hier de vorige jaren nog vrijwel onopgemerkt voorbij - buiten enkele griezelfiguren aan de voordeur dan - maar dit jaar zaten we er middenin. "Volgende vrijdag mag uw kleuter als griezelfiguur verkleed naar school komen" stond er twee weken geleden in het schriftje. En maandag een aanvulling: "donderdag ook". Ah ja mama, want we vieren 'Helewie' Aan de slag dus! Met een duidelijke deadline én het voornemen om niets te gaan kopen en volledig gebruik te maken van wat ik in huis heb. Een uitgebreide prospectie via pinterest later stond het vast: onze Lukas zou een vleermuis worden. Op mijn pinterestbord 'project verkleedkoffer' was dan ook een opmerkelijke toename van vleermuiskostuums en - maskers te merken... Voor het pak ging ik voor deze handleiding . Een oud t-shirt met driekwartmouwen van mezelf en een rest zwarte tricot volstonden om onze jongen van een pa...

"Lieveke, je zou eens iets voor mij moeten maken als je wilt" zei hij deze week "en als het kan ook vrij snel..." Hij dat is Mr S., Stefan, mijne man. Op het moment dat ik mijn naaimachien vanonder het stof haalde, maakte hij weer tijd en plaats voor deze vriend: Aanvankelijk was het een xylofoon, maar die werd enige tijd geleden ingeruild voor deze vibrafoon. En daar wordt nu dagelijks flink op geoefend. Met de hulp van een aantal boeken, en met online begeleiding. Er is regelmatig "huiswerk", en dan post hij een opgenomen oefening om daar feedback op te krijgen. En het gaat goed hoor! Maar wat heeft die opdracht daar nu mee te maken? En die discman van op de foto?? Awel, de laatste uitdaging was om een stukje in te spelen, dat dan in loop te zetten en daar dan bovenop een tweede lijn te spelen. En om volledig op die eerste lijn te kunnen focussen, wou hij die graag afspelen op de discman. Maar die moest dan aan zijne riem kunnen hangen... En of ...

Kennen jullie Lucy? Neen? Ik leerde haar hier kennen en zag daar meteen twee stofjes uit mijn stoffenkast bij. En mijn dochter! Ik kocht een tijdje geleden enkele patronen bij Shwin&Shwin . Deze tuniek is het eerste dat ik ook effectief maakte. De Lucy tunic is een eenvoudig model, maar een tofke. Eéntje voor stoere meisjes. Ik gebruikte een felrood katoentje met geel-blauwe stipjes dat ik bij haar kocht, gecombineerd met turkoois linnen van het stoffenspektakel dat ik al eerder hier en hier gebruikte. Nu is het zo goed als op... De gele knopen vond ik bij Veritas. De dochter overhalen om ermee op de foto te gaan, was iets lastiger. De eerste reactie was vlakaf "niks van, ik wil een boekentas!". Ja, mijn Janne zegt "niks van", en ook "ik denk het niet"... En ze is helemaal klaar om naar school te gaan, en herinnert mij dus dagelijks aan wat mij nog te doen staat... (Ik maak er snel werk van, eerst nog een andere opdracht...) Uiteindelijk...