Het is alweer zover... de nieuwe Fibre Mood ligt in de winkel! En het is een topeditie... Ik had bij meerdere patronen meteen de "wil-ik-maken"-reflex. Mijn nog herstellende arm dwong mij evenwel om het eenvoudig te houden. Iets in de categorie minimale moeite - maximaal resultaat liefst. En daar was Bonnie, een blouse met een aansluitend lijfje en zot schone mouwen! Al die andere mooie patronen verhuisden naar mijn to-sew lijstje, en ik ging voluit voor Bonnie! Nieuwe stof zou ik daar niet voor kopen... Tot ik bij Ansje Handmade deze fantastische crepe van Eglantine & Zoe tegenkwam... en daar bovendien ook meteen de Bonnie blouse in zag... En daar heb ik nog geen moment spijt van gehad! De stof valt mooi soepel door, verwerkte zalig en is een plezier om te dragen. Voor een volgende Bonnie zal ik dan iets uit de voorraad nemen, beloofd 😏. Het maken ging relatief snel, al ben je wel even bezig met de plooien in de mouwen. Maar het resultaat mag er dan wel zijn! Dit w
Stof heeft geduld... De stapeltjes geknipte, maar niet afgewerkte projecten op mijn naaitafel bewijzen dat. Hoe het precies komt, kan ik niet zeggen, maar het gebeurt meer dan eens dat is enthousiast een patroon uitteken, knip en dan... blijft het liggen. Zo gebeurde ook met deze. Ik kocht de stof in het begin van dit jaar bij Stitch & Co , en zocht er meteen mooie boordstof bij. En ik knipte. Ik greep naar wat hier intussen een succesrecept is, de Chet sweater uit Garderobe van Straight Grain . De eenvoudige versie zonder colour block. Ik maakte deze sweater ondertussen al 4 keer. Want die zit niet alleen super, hij zit ook razendsnel in elkaar. Waarom die dan toch meer dan een half jaar op mijn tafel bleef liggen, dat blijft een mysterie... Ik vermoed dat het iets te maken heeft met de plotse productie van mondmaskers en schorten. En dat het intussen ook mooi weer was geworden, en lange mouwen-naaisels daardoor niet zo dringend leken. Met de herfst in aantocht zou ik de draad wel