van de appel en de boom

Na een geslaagde passage in de derde kleuterklas vorig jaar, maar eigenlijk ook al voorheen, was het wel duidelijk: de zoon heeft het zitten... de naaimicrobe!

Hij vindt het altijd fijn om mee stofjes uit te zoeken, en doet ook graag zijn zegje als ik iets voor de zus ga maken. En hij kan ook best goed verwoorden waarom hij het ene model boven het andere verkiest ("die plooien mama", of "dat kraagje").

Het mocht dan ook niet verbazen dat een eigen naaimachine hoog op het verlanglijstje prijkte. En die kreeg hij ook, in het najaar. Er werd hier in tussentijd al regelmatig geoefend. Op papier, maar ook "echt", met stofjes.

Donderdag had hij er weer zin in. In een kussen, helemaal zelf gemaakt. Ik laat de beelden verder voor zich spreken...